Het is alweer bijna wee weken geleden dat ik IUI nummer 5 heb
gehad. De eerste week gaat altijd prima en hoewel ik eigenlijk dagelijks wel
denk aan de IUI en alles wat ik beter wel en niet kan doen, kom ik de dagen
vrij goed door. Waar het begint te dringen zijn de laatste dagen van de tweede
wachtweek. Die dagen waren het symptoomzoeken begint, zoals medestanders het zo
mooi noemen. Zo heb ik deze maand de hele tweede week enorme last van brandend
maagzuur en zijn mijn borsten helemaal opgeblazen en pijnlijk. Zodanig dat de
tranen in mijn ogen springen zodra mijn vriend er één vinger tegenaan legt.
Andere bekende symptomen zijn een bloeding na één week en misselijkheid.
Gelukkig heb ik van die laatste twee deze maand geen last, maar er is in ieder
geval geen peil op te trekken of ik zwanger zou kunnen zijn. Leuk zijn ook de
berichten op fora die ik lees; wat voelde jij toen je zwanger was? Dat varieert
dan van “ik wist het meteen” tot “eigenlijk had ik tot in de 8e week
geen enkel symptoom en bevestigde alleen de echo dat het echt zo was”. Nu zit
in op de dag voor NOD (niet-ongesteldheids-dag) en begint de buikpijn die ik zo
goed ken. Het vervelendste moment is dan het wachten tot het eindelijk doorzet. En
helaas, dan maar weer bellen om een afspraak te maken voor de volgende echo in
de volgende ronde IUI. En dan begin het hele riedeltje weer van voren af aan…
Reacties
Een reactie posten