Eindelijk was het dan zover. Het moment waar we al jaren op zaten te wachten; de eerste echo. Precies 30 dagen na de punctie, dus bij 6 weken en 2 dagen zwangerschap mocht deze ingepland worden. De afgelopen weken was ik elke dag een beetje verbaasd dat ik nog steeds geen kramp had of bloed zag. Dat betekende dat er dus echt iets in mijn buik aan het groeien was. Ik kon me er totaal niks bij voorstellen. Alleen de vermoeidheid had de afgelopen week flink toegeslagen en af en toe had ik aardig gevoelige borsten. Maar misselijk? Nee.
De hele dag was ik al wat zenuwachtig en ik had geen flauw idee hoe ik mijn werk gedaan moest krijgen. Gelukkig lukte dat toch nog en na een half uurtje wandelen was ik wat rustiger en klaar om naar het ziekenhuis te gaan. In het ziekenhuis kwamen we natuurlijk veel te vroeg aan en de afspraak liep ook nog een beetje uit. We moesten ons dus een minuut of 20 zien te vermaken in de wachtkamer. Gelukkig werden we daarna binnen geroepen en begreep de arts heel goed dat ik wat nerveus was en wilde ze ook meteen kijken. Meteen bij de echo liet ze de dooierzak zien met daarin een klein, wit streepje. Mooi om te zien dat dit echt in mijn baarmoeder zit en ingenesteld en gegroeid was. Helaas kwam daarna het slechte nieuws dat er geen kloppend hartje zichtbaar is. Het embryo had nu ook ongeveer 3 keer zo groot moeten zijn en zit qua groei op 5 weken en een paar dagen. Het kan twee dingen betekenen. Of het vruchtje is bij deze termijn gestopt met groeien, maar zit er nog door de invloed van hormonen. Of het embryo is pas laat ingenesteld en loopt daardoor een week achter op groei. Over precies een week moeten we terug komen voor de tweede echo. Duimen jullie met ons mee dat dit vruchtje heel hard zijn best gaat doen om te groeien?
Na dit nieuws heft ze nog even de eierstokken gecontroleerd. Deze bleken nog flink gezwollen te zijn. Het was me wel al opgevallen dat mijn buik nog flink opgezet was en ik het snel benauwd heb als ik ga liggen. Bij inspanning kunnen ze ook flinke steken veroorzaken. Ze blijven zo opgezet door het HCG hormoon wat ze aan het werk blijft zetten. Dus voorlopig gaat het nog wel even duren, voordat ik daar vanaf ben.
De hele dag was ik al wat zenuwachtig en ik had geen flauw idee hoe ik mijn werk gedaan moest krijgen. Gelukkig lukte dat toch nog en na een half uurtje wandelen was ik wat rustiger en klaar om naar het ziekenhuis te gaan. In het ziekenhuis kwamen we natuurlijk veel te vroeg aan en de afspraak liep ook nog een beetje uit. We moesten ons dus een minuut of 20 zien te vermaken in de wachtkamer. Gelukkig werden we daarna binnen geroepen en begreep de arts heel goed dat ik wat nerveus was en wilde ze ook meteen kijken. Meteen bij de echo liet ze de dooierzak zien met daarin een klein, wit streepje. Mooi om te zien dat dit echt in mijn baarmoeder zit en ingenesteld en gegroeid was. Helaas kwam daarna het slechte nieuws dat er geen kloppend hartje zichtbaar is. Het embryo had nu ook ongeveer 3 keer zo groot moeten zijn en zit qua groei op 5 weken en een paar dagen. Het kan twee dingen betekenen. Of het vruchtje is bij deze termijn gestopt met groeien, maar zit er nog door de invloed van hormonen. Of het embryo is pas laat ingenesteld en loopt daardoor een week achter op groei. Over precies een week moeten we terug komen voor de tweede echo. Duimen jullie met ons mee dat dit vruchtje heel hard zijn best gaat doen om te groeien?
Na dit nieuws heft ze nog even de eierstokken gecontroleerd. Deze bleken nog flink gezwollen te zijn. Het was me wel al opgevallen dat mijn buik nog flink opgezet was en ik het snel benauwd heb als ik ga liggen. Bij inspanning kunnen ze ook flinke steken veroorzaken. Ze blijven zo opgezet door het HCG hormoon wat ze aan het werk blijft zetten. Dus voorlopig gaat het nog wel even duren, voordat ik daar vanaf ben.
Reacties
Een reactie posten